Όμορφα αρχοντικά και γραφικά καλντερίμια, λιθόστρωτες αυλές και αψιδωτά παράθυρα σκαρφαλωμένο στο βουνό,συναντάμε στο Φοινίκι.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του χωριού είναι οι καμαρωτές εξώπορτες. Η πιο παλιά από αυτές χρονολογείται από το 1840,
ενώ η παράδοση συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Πανέμορφες, πολύχρωμες και τοξωτές, άλλες παλιές και άλλες ανακαινισμένες.
Ένα μέρος που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε, είναι το λαογραφικό μουσείο Φοινικίου, το οποίο ιδρύθηκε τo
1994 από την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, τότε υπουργό πολιτισμού.

Το χωριό Φοινίκι άρχισε να κτίζεται στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα μετά το 1450. Η παράδοση λέει πως οι πρώτοι κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που βρίσκεται το παρεκκλήσι της Παναγίας. Γύρω στο 1450 υπήρχε εκεί ένας συγκροτημένος οικισμός με την εκκλησία του και τους δημογέροντές του. Οι Τούρκοι είχαν καταλάβει το 1430 τα Γιάννενα και κατέβαιναν προς τα παράλια της Θεσπρωτίας για να διώξουν τους Ενετούς.

Η μεγάλη μάχη μεταξύ Ενετών και Τούρκων έγινε στην Κεραμίτσα. Οι Ενετοί νικήθηκαν απ’τους Τούρκους οι οποίοι δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Απ’τη φωτιά και τη λεηλασία δε γλύτωσε βέβαια ούτε το χωριό με αποτέλεσμα να ξαναχτιστεί.
Το Φοινίκι των Φιλιατών έχει άμεση σχέση με την παλιά Φοινίκη της Βορείου Ηπείρου. Τα παλαιά χρόνια οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήρθαν απ’την περιοχή της Βορείου Ηπείρου, εγκαταστάθηκαν στο νέο τόπο και του έδωσαν το όνομα Φοινίκη και όχι Φοινίκι με γιώτα, όπως γράφεται σήμερα.

Η καλλιέργεια της ελιάς άρχισε απ’ τα πολύ παλιά χρόνια. Το λάδι άφθονο χρησίμευε στη διατροφή αλλά ήταν και κύριο εισόδημα για ανταλλαγή με άλλα προιόντα. Eίναι συγκινητικό να βλέπεις ελιόδενδρα να φυτρώνουν, να μεγαλώνουν και να καρπίζουν. Τα χρόνια εκείνα λειτουργούσαν τρία ελαιοτριβεία τα οποία εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του χωριού. Το ένα απ’ αυτά ήταν της εκκλησίας και διατηρείται και σήμερα.